زیان های شیرین کننده های مصنوعی

زیان های شیرین کننده های مصنوعی دارای 22 صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد زیان های شیرین کننده های مصنوعی کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه و مراکز دولتی می باشد.

این پروژه توسط مرکز مرکز پروژه های دانشجویی ارائه میگردد

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی زیان های شیرین کننده های مصنوعی،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

---

بخشی از متن زیان های شیرین کننده های مصنوعی :

زیان های شیرین کننده های مصنوعی

حتماً تاکنون با محصولات غذایی که با برچسب بدون قند (sugar free) در بازار فروخته می شوند، برخورد کرده اید. در این محصولات به جای شکر از شیرین کننده های مصنوعی نظیر آسپارتام استفاده می شود. امروزه آسپارتام در بیش از 6 هزار محصول غذایی شامل انواع نوشیدنی، دسر، ماست، آدامس و برخی ویتامین ها که با عنوان کم کالری یا رژیمی فروخته می شوند، استفاده می شود و حدود 200 میلیون مصرف کننده در دنیا دارد. اما چون در دمای بالا به آمینواسیدهای سازنده تجزیه می شود، برای پخت مناسب نیست.آسپارتام در سال 1965 کشف شد و از آنجایی که در غلظت های معمولی 200 بار شیرین تر از شکر است و کالری کمی دارد به عنوان جایگزین شکر برای افراد دیابتی مورد توجه قرار گرفت. اما استفاده از این شیرین کننده به دلایل خطرات احتمالی که برای انسان دارد مورد بحث های زیادی قرار گرفته است.

انواع شیرین کننده های رژیمی

شیرین کننده های رژیمی به دو دسته ' کالری زا' و 'غیر کالری زا' تقسیم می شوند.

شیرین کننده های کالری زا

دسته اول که شامل 'فروکتوز'، 'سوربیتول' و 'مانیتول' می باشند، حاوی کالری هستند و بنابراین مصرف آنها باید حساب شده باشد تا منجر به اضافه وزن نگردد. همچنین مصرف زیاد سوربیتول و مانیتول به علت عدم جذب کامل ددر روده ها موجب اسهال می گردد.

بنابراین قبل از مصرف فرآورده های غذایی رژیمی به برچسب روی آنها که بیانگر ترکیباتشان است دقت کنید. به طور کلی مصرف این نوع شیرین کننده ها در افراد دیابتی چاق که دارای چربی خون بالایی نیز هستند، توصیه نمی شود.

شیرین کننده های غیر کالری زا

شیرین کننده های غیر کالری زا مانند' ساخارین' و 'آسپارتام' دارای هیچ کالری نیستند و باعث اضافه وزن نیز می شوند. قدرت شیرین کنندگی آنها بسیار بیشتر از شکر معمولی می باشد (حدود 200 برابر ). بعضی از این شیرین کننده ها مثل آسپارتام در اثر حرارت زیاد اثر شیرین کنندگی خود را از دست می دهند و بنابراین نمی توان از آنها در کیک پزی استفاده کرد. همچنین مصرف زیاد ساخارین در بعضی از حیوانات منجر به سرطان مثانه شده که البته هنوز در مورد انسانی به اثبات نرسیده است. زنان باردار نیز بهتر است از ساخارین استفاده نکنند.

شیرین کننده ها در مواد غذایی

شیرین کننده ها به دو دسته مغذی و غیر مغذی تقسیم می شوند. شیرین کننده های مغذی در بدن تولید انرژی می نمایند در حالی که غیرمغذی ها تولید انرژی نمی کنند و یا با توجه به اینکه شیرینی آنها در برخی موارد بیش از صد برابر ساکاروزات در غلظتهایی که استفاده می شود تولید انرژی کمی می نماید.

شیرین کننده ها

آسپارتام(قند رژیمی)

یافتن کسى که مزه شیرین را دوست نداشته باشد کار سختى است. در واقع تصور مى شود که تمایل انسان به شیرینى ها یک سازگارى اساسى براى بقا بوده است. هنگامى که به نوزادان طعم هاى اساسى گوناگون یعنى شیرینى، شورى، تلخى و ترشى را ارائه مى دهیم آنها شیرینى را انتخاب مى کنند. دانشمندان معتقدند این ترجیح ممکن است یک طرح تکاملى باشد که تضمین مى کند نوزادان شیر را که براى ادامه حیاتشان ضرورى است بپذیرند، چرا که شیر به علت قند موجود در آن (لاکتوز) اندکى شیرین است.

قند ها

در حالى که بسیارى از افراد مزه شیرینى را به قند معمولى یا ساکاروز نسبت مى دهند، ساکاروز تنها یکى از انواع قند هایى است که مزه شیرین دارند.

ساکاروز: یا همان قند معمولى که ما به صورت شکر یا حبه هاى قند- مصرف مى کنیم یک ترکیب دوقندى (دى ساکاریدى) است که از دو قند گلوکز و فروکتوز تشکیل شده است و به ازاى هر گرمش کالرى (تقریباً کالرى براى هر قاشق چایخورى شکر) انرژى تولید مى کند.

نوع فایل:word

سایز:32.6 KB

تعداد صفحه:22

دانلود این فایل