مقاله تأثیر یک دوره تمرین دایره ای بر عرض، طول و مدت گام کودکان دای پلژی اسپاستیک

مقاله تأثیر یک دوره تمرین دایره ای بر عرض، طول و مدت گام کودکان دای پلژی اسپاستیک دارای 10 صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد مقاله تأثیر یک دوره تمرین دایره ای بر عرض، طول و مدت گام کودکان دای پلژی اسپاستیک کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه و مراکز دولتی می باشد.

این پروژه توسط مرکز مرکز پروژه های دانشجویی آماده و تنظیم شده است

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی مقاله تأثیر یک دوره تمرین دایره ای بر عرض، طول و مدت گام کودکان دای پلژی اسپاستیک،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

---

بخشی از متن مقاله تأثیر یک دوره تمرین دایره ای بر عرض، طول و مدت گام کودکان دای پلژی اسپاستیک :

سال انتشار: 1390

محل انتشار: ششمین همایش ملی دانشجویان تربیت بدنی و علوم ورزشی ایران

تعداد صفحات: 10

چکیده:

هدف: این پژوهش به منظور بررسی تأثیر یک دوره تمرین دایره ای بر عرض، طول و مدت گام کودکان دای پلژی اسپاستیک انجام گرفت. روش شناسی: در این پژوهش نیمه تجربی ده کودک 7-10 ساله مبتلا به دای پلژی اسپاستیک، آموزش پذیر و با قابلیت راه رفتن به ترتیب با میانگین قد (1191±894cm) و وزن (222±37 kg) ازمیان نمونه های در دسترس، به شکل هدفدار جهت شرکت در تحقیق انتخاب شده و به مدت هشت هفته، هر هفته سه جلسه در برنامه تمرینات دایره ای مبتنی بر تفکر وینتروپ م. فلپس شرکت کردند. عرض و طول گام با استفاده از متر نواری و مدت گام به وسیله کرنومتر اندازه گیری شد. از آمار توصیفی (میانگین و انحراف استاندارد) برای توصیف داده ها و آمار استنباطی ( تی گروههای همبسته) برای آزمون فرضیه ها استفاده شد. یافته ها: یافته های پژوهش نشان دادند در اثر تمرینات دایره ای، در عرض، طول ومدت گام کودکان دای پلژی اسپاستیک تغییرات معناداری مشاهده شد. بحث و نتیجه گیری: بر اساس یافته های حاصله می توان نتیجه گرفت در اثر انجام تمرینات دایره ای، عرض و مدت گام کاهش و طول گام افزایش می یابد و این تمرینات در کل، موجب پیشرفت قابل توجه پارامترهای مختلف راه رفتن این کودکان می شوند، اما حضور صدمات پایدار آناتومیکی و فیزیولوژیکی و پیچیدگی نیازهای راه رفتن موجب کاهش سطح توقع مربیان از رفع کامل مشکلات راه رفتن در آنها شده و کودکان معلول به خاطر وجود نقائص پایدار، حتی در شرایط تعلیمی و تربیتی مساعد هیچگاه به هنجار همتایان سالم نمی رسند.